Frigg Fairytale

De betekenis achter de 9 kleuren

FRIGG Fairytale is een fopspeen geïnspireerd door het creatieve universum van de Deense auteur Hans Christian Andersen, zijn verbazingwekkende sprookjes en papierknipsels. Lees hier het volledige verhaal.

De 9 fopspeenkleuren zijn genoemd naar zijn sprookjes en er zit een betekenis achter de gekozen kleuren: elke kleur vertegenwoordigt een element uit de 9 sprookjes.

DE PRINSES EN DE ERWT: 

“Op een avond stak er een vreselijke storm op. Het bliksemde en donderde en regende. Het was echt schrikken! Te midden van dit alles werd er op de stadspoort geklopt. De oude koning ging het openen. Wie zou er buiten moeten staan ​​behalve een prinses, en wat was ze een gezicht in al die regen en wind. Het water stroomde uit haar haar langs haar kleren in haar schoenen en liep er bij de hakken weer uit. Toch beweerde ze een echte prinses te zijn!” 

Een echte prinses heeft wangen als de kleur van een mooie, door de zon gekuste perzik – zelfs als de regen met bakken uit de hemel komt.

HET LELIJKE EENDJE : 

'Maar wat zag hij daar, weerspiegeld in de heldere stroom? Hij zag zijn eigen beeld en het was niet langer de weerspiegeling van een onhandige, vuile, grijze vogel, lelijk en aanstootgevend. Hij was zelf een zwaan! Geboren worden in een eendentuin maakt niet uit, als je maar uit een zwanenei komt.” 

Deze fopspeen moest natuurlijk de kleur hebben van de Deense nationale vogel: de zwaan.

DE NIEUWE KLEREN VAN DE KEIZER : 

" Maar hij heeft niets aan," zei een klein kind ." 

En natuurlijk heeft deze fopspeen de kleur van de keizerssmet.

DE KLEINE ZEEMEERMIN : 

'Ze was een ongewoon kind, stil en weemoedig, en als haar zussen hun tuinen versierden met allerlei vreemde dingen die ze in gezonken schepen hadden gevonden, stond ze niets anders toe dan een mooi marmeren beeld. Deze figuur van een knappe jongen, uitgehouwen in zuiver wit marmer, was naar de bodem van de zee gezonken vanaf een schip dat verging. Naast het beeld plantte ze een roze treurwilg, die zo goed gedijde dat zijn sierlijke takken het beeld schaduwden en neerhingen tot aan het blauwe zand, waar hun schaduwen een violette tint kregen en meezwaaiden met de takken. Het leek alsof de wortels en de toppen van de takken elkaar in het spel kusten.” 

Deze fopspeen moest natuurlijk paars zijn, net als de schaduw van de treurwilg in de tuin.

DUIMELIJNTJE : 

“Een mooi gepolijste walnotenschaal diende als haar wieg. Haar matras was gemaakt van de blauwe bloemblaadjes van viooltjes en een rozenblaadje was opgetrokken om haar te bedekken. 

Als de kleur van de prachtige rozenblaadjes die Duimelijntje 's nachts bedekten, heeft deze fopspeen dezelfde magische gloed als dit kleine mensje wanneer ze zoveel obstakels in het sprookje overwint.

HET KLEINE LUCIFERMEISJE : 

' En ze sneed snel het hele bundeltje lucifers door, want ze wilde haar grootmoeder bij zich houden. En de lucifers brandden met zo'n gloed dat het helderder werd dan daglicht. Grootmoeder was nog nooit zo groots en mooi geweest. Ze nam het kleine meisje in haar armen en beiden vlogen in helderheid en vreugde boven de aarde, heel, heel hoog, en daarboven was geen kou, geen honger of angst - ze waren bij God. ” 

De kleur 'The Little Match Girl' heeft de kleur van het puurste hartje van het meisje.

OLE LUKOIE :  

“ Als de avond valt en de kinderen nog netjes rond de tafel of op hun krukjes zitten, komt Ole Lukoie. ”  

We kennen allemaal de kleur van de schemering, een beetje blauwachtig met een vleugje grijs, net als deze mooie fopspeen.

DE SNEEUWKONINGIN : 

“Er vielen een paar sneeuwvlokken en de grootste vlok van allemaal viel op de rand van een van de bloembakken. Deze vlok werd groter en groter, tot hij uiteindelijk een vrouw werd, gekleed in het fijnste witte gaas dat eruitzag alsof hij uit miljoenen stervormige vlokken was gemaakt. Ze was mooi en ze was gracieus, maar ze was ijsglanzend, glinsterend ijs. Ondanks dat leefde ze nog, en haar ogen schitterden als twee heldere sterren.' 

Deze fopspeen heeft de kleur van een delicate bevroren winterroos. De morphing van zowel de kleurrijke en mooie zomerrozentuin als de komst van de mooie maar koude Sneeuwkoningin.

ONHANDIGE HANS :  

' Als ik geen paard kan hebben, neem ik de bok,' zei Onhandige Hans. 'Hij is van mij en hij kan me heel goed dragen. "Dus klom hij op de bok, zette zijn hielen in de zijkanten en galoppeerde de snelweg af."  

'Clumsy Hans' is de kleur van Hans' lieve geit; als die geit er niet was geweest, zou Hans nooit met de prinses zijn getrouwd.